به انانکه با امر روحی فداک نشینند و سبزی نمایند پاک
به انان که از بیخ و بن زی ذیند شب و روز با امر زن میزبند
به انانکه مرعوب مادر زنند ز اخلاق نیکوش دم میزنند
به ان شیر مردان با پیشبند که در ظرف شستن به تاب و تبند
به انان که در بچه داری تکند یلان عوض کردن پوشکند
به انان که بی امر و اذن عیال نیاید در از جیبشان یک ریال
به انان که با ذوق و شوق تمام به مادر زن خود بگویند مام
به انان که دارند با افتخار نشان ایزو.... نه! زی ذی نه هزار
به انانکه دامن رفو میکنند ز بعد رفویش اتو میکنند
به انان که درگیر سوزن نخند گرفتار پخت و پز مطبخند
به ان قرمه سبزی پزان قدر به ان مادران به ظاهر پدر
الهی به اه دل زن ذلیل به ان اشک چشمان ممد سبیل
به تنهای مردان که از لنگه کفش چو جیغ ایالاتشان شد بنفش
که ما را بر این عهد کن استوار از این زن ذلیلی مکن بر کنار
به زی ذی جماعت نما لطف خاص نفرما از این یوغمارا خلاص !
